Daar zat ze dan…..

Meerdere malen had haar kleindochter van haar over de sessies met mij verteld.

Omdat oma steeds meer ging wegdromen met een traan, gunde haar kleinkind haar het zelfde gevoel als haar toen ze bij mij de deur uitging….. een grote glimlach op haar gezicht.

We hebben alleen gesproken…veel geluisterd en natuurlijk, koffie gehaald. Tissues erbij gepakt…. de ontlading kwam eruit.

Wat intens mooi was, was de stilte en elkaar aankijken…. een zeer herkenbaar gevoel van binnen alsof we elkaar al jaren kennen…. zo bijzonder. Deze middag, dit gesprek was voor nu genoeg. Toch opgelucht en gehoord ging ze naar buiten.

Blij dat haar kleindochter haar dit gunde…. dat gevoel van rust en….. een glimlach op haar gezicht

Een vervolg afspraak staat ingepland en voordat ze naar buiten ging draait ze zich om….. “nu geloof ik in vorige levens, volgens mij heb ik je daar een keer ontmoet”

Dankbaar voor deze momenten… zo kostbaar